امرنس و فراموشی

جریان آبی که تکه‌پاره‌های زندگی دوره‌ی کودکی‌ام را با خود برده بود کجا رفته بود؟

...

جواب هرکسی را که ناراحتت کند می‌دهی، حتی من. کاش داد می‌زدی، جیغ می‌زدی، اما فقط بلدی لبخند بزنی. کینه‌توزترین آدمی هستی که به عمرم دیده‌ام.

...

اگر کسی را نداری که وقتی خانه می‌آیی خوشحالی کند، بهتر است اصلا زندگی نکنی.
...

اگر تار و پود حیات عاطفی‌اش از کلافی بهتر از کلاف من و تارهایی حساس‌تر از تارهای من بافته نشده بود...

...

امرنس و فراموشی؟ چه شوخی بامزه‌ای! [...] او در تمام طول زندگی‌اش مثل یک خانواده‌ی سلطنتی بود و حافظه‌اش را با واقعیت سیاسی تطبیق می‌داد.

در - ماگدا سابو