چهرهی آدم بهراستی همانند چهرهی خدا در یکی از اساطیر شرقی، مجموعهای از بسیار چهرههای برهمافتاده در سطحهای گوناگون است که هیچگاه همه با هم دیده نمیشوند.
...
از این رو، هر دیدار تازه نوعی تصحیح خاطره است که ما را به آنچه دیده بودیم نزدیک میکند. آن چیز را دیگر به یاد نمیآوریم چه آنی که یاد آوردنِ کسی مینامیم در حقیقت فراموش کردن اوست.
...
هر آدمی زمانی که نمیبینیمش نابود میشود؛ و دیدار دوبارهاش آفرینش تازهای، ناهمسان با آنی که پیش از آن بود، یا حتی با همهی آنهای پیشتر است.
در جستجوی زمان از دست رفته 2 - در سایهی دوشیزگان شکوفا - مارسل پروست
داو آخر...برچسب : نویسنده : flast-turne بازدید : 103