بازمانده‌ای از معصومیت دوران کودکی

نوک‌زبانی حرف می‌زد و این دلنشین بود، چون حس می‌کردی بیش از آن که عیب زبانش باشد حُسن سرشتش است، مانند بازمانده‌ای از معصومیت دوران کودکی که هرگز از دست نداده باشد. هر کدام از حروف بی‌صدایی که نمی‌توانست به زبان بیاورد پنداری بدی‌ای بود که از دستش برنمی‌آمد.

در جستجوی زمان از دست رفته 1 - طرف خانه سوان - مارسل پروست